Protektorat Prezydenta RP 2016

Przemówienie Przewodniczącego Związku Harcerstwa Polskiego hm. Roberta Rospędzihowskiego z okazji objęcia protektoratem Prezydenta RP Andrzeja Dudy polskich organizacji harcerskich

21 lutego 2016r.

Druhu Prezydencie!

Związek Harcerstwa Polskiego, działający poza granicami Kraju, jest jedyną i największą, o zasięgu światowym, organizacją wychowawczą dla polskiej młodzieży i dzieci żyjących poza Polską.

Obecnie działa w Australii, Argentynie, Francji, Irlandii, Holandii, Kanadzie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Pracami całego Związku kieruje Naczelnictwo na czele z Przewodniczącym ZHP, a w poszczególnych krajach działają Okręgi lub Obwody.

Związek Harcerstwa Polskiego, działający poza granicami Kraju, z potrójną służbą – Bogu, Polsce i bliźnim, jest ideową i organizacyjną kontynuacją  polskiego skautingu zapoczątkowanego w 1910 roku przez Andrzeja Małkowskiego i Olgę Drahonowską-Małkowską.

W czasie drugiej wojny światowej harcerstwo w Polsce zeszło do Podziemia, a poza Polską rozwijało działalność we Francji, Anglii, na Bliskim Wschodzie, w Indiach, Afryce i innych krajach oraz przy Polskich Siłach Zbrojnych.

W 1946 roku na Zjeździe w Enghien pod Paryżem – z udziałem Przewodniczącego ZHP Michała Grażyńskiego – przyjęto powojenną strukturę ZHP działającego poza Polską i obejmującego wszystkie kraje, w których osiedlili się Polacy. Ciągłość ideowa i wspólne dążenie do celu zapewnia nam,  trwającą już siedemdziesiąt lat jedność organizacyjną, mimo że jesteśmy rozsiani po całym  świecie.

Dziś w naszych szeregach mamy zuchy, harcerki, harcerzy i brać instruktorską z rożnych pokoleń, z najnowszej i powojennej emigracji, z kolejnych pokoleń urodzonych na emigracji, jak i z pokolenia przedwojennego.

Ze względu na kluczową rolę, jaką pełnimy w utrzymaniu polskiej tożsamości wśród młodzieży urodzonej lub zamieszkałej poza Ojczyzną cieszymy się wsparciem ze strony diaspory polskiej.

ZHP stosuje sprawdzone metody harcerskie, oparte na zasadach skautowych Lorda Baden-Powella, a rozwiniętych w Niepodległej Polsce.

Do dziś Związek nieprzerwanie kontynuuje działalność, dostosowując swoje programy do potrzeb młodzieży polskiej żyjącej poza Polską. 

Pomaga pokoleniom żyjącym z dala od Kraju, lepiej zrozumieć  czym jest Ojczyzna i jaką wartość stanowi Ona w życiu człowieka.

Poprzez utrwalanie języka, kultury i historii naszego narodu, pomaga dzieciom i młodzieży lepiej pojąć wielkość i potrzebę służby dla Tej, o której śpiewamy: "... jeszcze nie zginęła, kiedy my żyjemy". 

Pokolenie instruktorskie, które na emigracji kontynuowało służbę harcerską  rozpoczętą przed pierwszą wojną lub w drugiej Rzeczypospolitej wydało przywódców polskiego życia społecznego.

Zakładali polskie instytuty, stowarzyszenia i organizacje samopomocy, byli kierownikami i nauczycielami szkół polskich sobotnich, budowali ośrodki parafialne.

Pokolenie to wzięło na siebie odpowiedzialność za szerzenie prawdy o rządach komunistycznych w Polsce i za służbę Sprawie Polskiej działając na płaszczyźnie politycznej na rzecz przywrócenia Polsce niepodległości.

Z tego pokolenia wyrosło dwóch Prezydentów RP na uchodźstwie: harcmistrz Kazimierz Sabbat i harcmistrz Rzeczypospolitej Ryszard Kaczorowski. Jako Kapelan Rodzin Katyńskich ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski łączył rodziny w Kraju i na emigracji w docieraniu do prawdy o tej zbrodni.

To pokolenie współtworzyło struktury reprezentacyjne również w innych krajach: w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii.

Kolejne pokolenia przejmowały pałeczkę. Nasi instruktorzy i wychowankowie wszystkich pokoleń dawali świadectwo prawdzie o Polsce w miejscach pracy i zamieszkania.

Wielu z nich osiągnęło wysokie pozycje zawodowe, jak na przykład hm Witold Szyryński, naczelny psycholog Lotnictwa Kanadyjskiego lub hm Stanisław Orłowski, naczelny architekt stanu Ontario.

Kontakty z harcerstwem w Kraju we wczesnych latach PRL z konieczności były nieformalne i sporadyczne. Interesowaliśmy się żywo wszystkim, co się w Kraju działo.

Śledziliśmy zrywy i upadki harcerstwa dotrzymującego kroku kolejnym próbom wyzwoleńczym w Polsce.

Dopiero wydarzenia z sierpnia 1980 roku i powstanie „Solidarności” umożliwiły nawiązanie bliższych kontaktów, które przetrwały stan wojenny.

Wspominamy udział delegacji z hm Stanisławem Broniewskim „Orszą” na czele w naszym zlocie w Rising Sun w 1988 roku.

Cenimy wielce obecną współpracę z bratnimi organizacjami harcerskimi w Polsce w przekonaniu, że służymy tej samej sprawie wychowania młodych ludzi do służby Bogu, Polsce i bliźnim, a w środowiskach, w których żyjemy i działamy, szerzymy postawę prawego, dobrego człowieka i obywatela świadomego polskiego pochodzenia.

Druhu Prezydencie!

Doceniając doniosłość dzisiejszej uroczystości, stajemy tu dziś z silną  reprezentacją. Jesteśmy dumni, że wsród nas jest harcmistrzyni Jadwiga Chruściel, przedwojenna harcerka i wychowawczyni kolejnych pokoleń młodzieży na emigracji, córka Komendanta Okręgu Warszawskiego AK generała brygady Antoniego Chruściela, legendarnego „Montera”.

Cieszymy się także z obecności wśród nas naszych braterskich organizacji harcerskich działających poza Krajem na Białorusi, w Czechach, na Litwie, i na Ukrainie.

Jesteśmy zainteresowani, aby wszyscy Polscy harcerze i harcerki z kraju i z poza Polski, jeżeli będą chcieli, mogli współpracować w przygotowaniu i uczestnictwie w tym wielkim wydarzeniu jakim byłby Swiatowy Jamboree na Polskiej  ziemi w 2023  roku.

Łączy nas wszystkich w tym roku jubileusz 1050 rocznicy Chrztu Polski. Związek Harcerstwa Polskiego założony w tysiąc-dziewięć-set-dziesiątym roku i działający poza granicami Kraju od siedem-dziesięciu lat rozpoczyna obchody jubileuszu specjalnym programem.

Niech mi będzie wolno, wraz z gorącym podziękowaniem za objęcie protektoratem polskich organizacji harcerskich, w imieniu całego Związku Harcerstwa Polskiego, działającego poza granicami Kraju, wręczyć Druhowi Prezydentowi pierwszy egzemplarz wydanej z tej okazji odznaki jubileuszowej.

Czuwaj!